مرحوم آیة الله حاج شيخ ميرزا جواد آقا مَلَكى تبريزى فرزند شفيع ملكى عالمى است فقيه، و اخلاقى فاضل و با ورع و موثّق.
در نجف اشرف حضور بزرگان از اساتيد درس خوانده است، و مراتب سلوك را از اخلاقى شهير مولى حسينقلى همدانى فرا گرفته است و نفس خود را نزد وى تكميل نموده، و در فقه و اصول نزد علّامه آقا شيخ آغا رضا همدانى و غيره از علماء تتلمذ نموده است در سنه ۱۳۲۰ به ايران مراجعت كرد، و در دار الايمان قم توطّن نمود، و به وظائف شرع و ترويج دين و تربيت مؤمنين همّت گماشت تا در روز عيد قربان سنه ۱۳۴۳ رحلت كرد. كتابهائى از خود باقى گذارده از جمله «أسرار الصلوة» و از جمله «سیر و سلوک» است. [۱]
علامه طهرانی در کتاب روح مجرد [۲] میفرمایند:
مرحوم حاج ميرزا جواد آقاى تبريزى از اعاظم تلامذه مرحوم آية الحقّ و سند التّوحيد معلّم ربّانى حاج شيخ حسينقلى همدانى رضوان الله عليهما است. و كتب وى عبارتند از: «لقاء الله» و «أسرار الصَّلوة» و «المراقبات» (أعمال السَّنة) كه الحقّ مستغنى از تعريف است، بالاخصّ كتاب «لقاء الله» ايشان آتشى مخصوص دارد و براى فتح باب سالكين إلى الله كليد و رمز موفّقيّت است. ما در اينجا به ذكر يك دستور از كتاب «أسرار الصّلوة» وى، اكتفا مىنمائيم؛ ميفرمايد:من از بعضى أجلّاء مشايخ خودم كه همانند او حكيم عارفى، و معلّم حاذقى را در راه خير، و طبيب كاملى را نديدهام پرسيدم: كداميك از أعمال جوارح را كه شما تجربه نمودهايد اثرش در قلب بيشتر است؟! فرمود: سجده طويله در هر روزى كه آنرا ادامه دهد، و طول بدهد جدّاً تا اينكه يكساعت و يا سه ربع ساعت به طول انجامد و در آن بگويد: لَآ إِلَهَ إِلَّا أَنتَ سُبْحَنَكَ إِنِّى كُنتُ مِنَ الظَّلِمِينَ. «هيچ معبودى نيست جز تو اى خداوند! تو پاكى و منزّه و مقدّس مىباشى! من هستم كه رويّه و دأبم اين بوده است كه از ستمگران بودهام.» بطوريكه نفس خود را گرفتار و محبوس در حبس عالم طبيعت مشاهده نمايد و مقيَّد و مغلول به قيدها و غلهاى اخلاق رذيله بنگرد، و خداوند را تنزيه كند كه: تو اين كار را از روى ظلم و ستم به من ننمودى! و من بودم كه به نفس خودم ستم نمودم و آنرا در اين مهلكه عظيمه وارد ساختم.
و ديگر خواندن سوره قدر را در شبهاى جمعه و عصرهاى جمعه يكصد بار. مرحوم استاد قُدّس سرّه ميفرمود: من در ميان أعمال مستحبّه عملى را نيافتهام كه مانند اين سه چيز مؤثّر باشد. و در روايات مطالبى وارد است كه حاصلش اين است: در روز جمعه صد نفحه يا صد رحمت نازل مىشود، نود و نه تاى آن براى كسى است كه سوره قدر را در عصر جمعه يكصد بار قرائت كند، و براى او همچنين نصيبى در آن يك نفحه و يا يك رحمت ديگر نيز هست.- انتهى.[۳]
علامه حسن زاده و شرح احوال آیت الله میرزا جواد ملکی تبریزی
۱. تلخیص عبارت «نقباء البشر» ج ۱، ص ۳۲۹ و ص ۳۳۰ تحت شماره ۶۷۳
۲. روح مجرد ص: ۲۸۶
۳. «أسرار الصّلوة»طبع سنگى، ص ۴۶